Ebeveynlerin Düştüğü Tuzaklar

Ebeveynler olarak zaman zaman kendimizi güçsüz hissettiğimiz ve sonunda bazı tuzaklara düştüğümüz anlar olabiliyor.

Mesela şöyle bir sahneyi gözünüzün önüne getirin;

Çocuğunuz yemek saati öncesi dondurma yiyeceğim diye tutturuyor. Sakince yemek saati öncesi dondurma yemesinin doğru olmayacağını söylüyorsunuz. Çocuk cevabınızı duyar duymaz mızırdanmaya, yalvarmaya, ağlamaya veya öfke nöbeti geçirmeye başlıyor. Önce sakinliğinizi koruyorsunuz, sonra nefesiniz sıkışmaya başlıyor, başka türlü susturamayacağım diye düşünüp sonunda pes ediyorsunuz ve istediğini veriyorsunuz.

Çocuğunuz bu deneyimle ne öğreniyor? “Eğer bir şey yapmak istiyorsam ve annem/babam hayır diyorsa ağlayıp bağırmam gayet etkili bir yöntem, o zaman bu stratejiyi artırarak uygulamaya devam edeyim”

Peki, bu tuzaktan kaçmak için ne yapabiliriz?

• Kurala her ne olursa olsun sadık kalmak

• Sakinliğimizi devam ettirmek, bağırıp çağırmamak

• Çocuğumuzun davranışını görmezden gelmek

• Sessiz durmak, çocuğumuzla göz kontağı kurmamak, mümkünse fiziksel olarak yanından biraz uzaklaşmak (güvende olduğuna dikkat ederek)

• Çocuğumuz bağırmayı bırakınca veya sakince bize yaklaşıp konuştuğunda ilgi göstermek ve “Bu şekilde sakinleşmen çok hoşuma gitti” veya “Benimle bu şekilde ağlamadan konuşman çok güzel” diyerek çocuğun pozitif yaklaşımına olumlu geri bildirimde bulunmak

• Farklı zamanlarda benzer davranışlar söz konusu olduğunda aynı şekilde tutarlı davranmak. Yani bir gün dondurmaya hayır deyip sonraki gün de aynı mesajı devam ettirmek