Çalışan anne olmak hiç mi hiç kolay değil...
Bir taraftan işin getirdiği sorumlulukları üstlenmek ve hayatta kalmak...
Diğer taraftan iyi bir anne, eş, evlat ve arkadaş olmak...
Ev düzenini layıkıyla yerine getirmek...
Artık ne kadar olabilirse kendi kişisel bakımımızı ihmal etmemek...
Kısaca bir koltuğa bırak iki karpuzu, 10 karpuz sığdırmak... Elbette çoğunlukla yoğun stres, zaman baskısı, suçluluk duygusuyla beraber...
İşte hepimiz için birkaç minik hatırlatma;
"Hiç kimse mükemmel değildir ve olamaz da”. Sınırlarınız olduğunu kabul edin, üzerinize ekstra yük almayın. “Bunlara da yetişmeliyim! Şunları da en iyi şekilde yapmalıyım!” gibi cümleleri hayatınızdan çıkartın. Bırakın bazı şeyler dağınık kalsın...
Eşinizden, aile fertlerinizden, arkadaşlarınızdan destek istemekten kaçınmayın. Yardım istemek asla acizlik değildir!
Beklentinizi açık ve net bir dille ifade edin. Karşınızdaki kişiden aklınızı okumasını beklemeyin (Yani pes, görmüyorlar mı halimi demeyin!)
Günde en az 10-15 dakikayı kendinize ayırın
Eşinizle, arkadaşlarınızla ve diğer aile üyelerinizle baş başa zaman geçirmeyi ihmal etmeyin
Sağlıklı beslenmenin, uyku düzeninize dikkat etmenin, spor yapmanın veya bir hobi sahibi olmanın strese ve çevrenize karşı toleransınızı artırdığını unutmayın
Sevgiyle kucaklıyorum hepinizi...