Sokakta oynama özgürlüğü

Biz şanslı çocuklardık, niye mi? Çünkü sokakta oynayarak büyüdük. Tatil oldu mu, özgürlük başlardı. Sabah kalkılır, kahvaltı yapılır, sonra pırrr sokağa. Komşu zillerine basılır, tüm çocuklar sokakta toplanır. Evcilik malzemeleri gölgeye yayılırdı. Arada büyükler camdan seslenirdi “Denizzzzz, Sevgimmmm”, hemen apartman önüne gidilir, el edilir sonra tekrar pırrrrr. Öğlen eve uğranır, hızlıca bir yemek yenir, oyundan eksik kalma korkusuyla tekrar pırrr sokak. Hava serinleyince grup oyunları başlardı. Plastik toplar Bakkal Ahmet Abi’den alınır, yamuk mu değil mi diye şöyle bir havaya atılırdı, düz düşüyorsa tamamdır. Dokuz taş, yakan top, sek sek, ip atlama ve tabi olmazsa olmaz saklambaç. Akşam eve giriş için sinyal akşam ezanıydı. Ezan sesi duyulur, oyuncaklar toplanır, hemen evlere koşulurdu.

Sokak bize düşmeyi ve kendi başımıza kalkmayı öğretirdi. Kendi kendimizi korumayı öğretirdi, çünkü sokakta tektik, çözüm bizdeydi. Oyunlarda bazen kaybederdik, bazen kazanırdık, bu normaldi. Paylaşmayı öğretirdi, harçlıklar birleşir bakkaldan alınan yiyecekler paylaşılırdı tabi o zaman ne gazozun ne de abur cuburun kimse zararını konuşmazdı. Sosyalleşmeyi öğretirdi, her yaş grubundan arkadaşımız vardı, kimse sen küçüksün, büyüksün demezdi, herkes birlikte oynardı. Hayal etmeyi öğretirdi, akşam sefalarının tohumları zeytin olarak evcilik sofrasındaydı, çamurdan tabak yapmak günlük bir eğlenceydi, başka tabağa ihtiyaç yoktu. Özgürce koşardık, bacaklarımız yara doluydu, güneş altında durmaktan rengimiz karaya çalınırdı, her gece bir sonraki günün oyunlarını düşünür, heyecanla uyurduk…

Bugün çocuklarımızı sokağa bırakamıyoruz, gözümüzü üzerlerinden ayıramıyoruz, çocuğumuz hareket etsin diye mecbur spor salonlarına yazdırıyoruz, sosyalleşsinler diye oyun gruplarını takip ediyoruz, çocukların aralarındaki anlaşmazlıklara müdahale ediyoruz, oyuncaklar evde öylece yığılıyor, i-pad’le saatlerce tek başına oynayan, gözünü ekrandan ayırmayan çocukları hiç söylemeyeyim. Şöyle bir durup çocuklarımızın neler kaybettiğini düşünmeliyiz. Ne dersiniz? Bu konuyla ilgili önerilerimi bir sonraki yazımda paylaşacağım…

#özgürlük